စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ ပ်က္ျပားခ်ိန္တြင္ တုိင္းျပည္ ဝါးအစည္းေျပသကဲ့သို႔ ၿပိဳကဲြခဲ့ရၿပီး လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာလည္း တစ္စတစ္စယိုယြင္းလာကာ ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္ၾကရသည္။ ထုိအျဖစ္မ်ဳိးကို ျမန္မာ့သမုိင္း ေၾကာင္း တြင္သာမက ကမၻာ့သမိုင္းေၾကာင္းတြင္လည္း ျမင္ေတြ႕ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အတိတ္ကာလက ဥေရာပ ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ ၄င္းတို႔ႏိုင္ငံအတြင္း ညီၫြတ္မႈယိုင္နဲ႔ခဲ့သျဖင့္ တုိင္းျပည္ၿပိဳကဲြရသည့္ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ ကာလတြင္ ဆီးရီးယား၊ လစ္ဗ်ား၊ အီရတ္္ စသည့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမ်ား ၿပိဳကဲြရသည့္ျဖစ္စဥ္မ်ားက အထင္ အရွား သက္ေသျပေနပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသမုိင္းေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္း ၾကည့္လွ်င္ ႏုိင္ငံစည္းလံုးညီၫြတ္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားက အင္အား ေတာင့္တင္းခုိင္မာက်ယ္ျပန္႔ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအျဖစ္ တစည္းတလံုးတည္း တည္ရွိခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံ စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈ ပ်က္ျပားေသာအခ်ိန္ကာလမ်ားက ႏိုင္ငံအတြင္းမွာပင္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း ဘုရင့္ ႏိုင္ငံ ငယ္ေလးမ်ားျဖင့္ အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာျဖစ္တည္ခဲ့သည္ကို မွတ္သားဖူးမည္ျဖစ္သည္။
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို တစည္း တလံုးတည္း တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္ေခတ္က ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ျခင္းမွ တစ္ဆင့္တက္၍ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးအျဖစ္ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ပုဂံေနျပည္ေတာ္ကို ဗဟိုျပဳ၍ အေနာ္ရထာမင္းတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ပထမျမန္မာ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံေတာ္သည္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးရာနီးပါး တည္တံ့ခဲ့ၿပီး စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ စီမံ ခန္႔ခဲြေရး၊ ကာကြယ္ေရးတို႔မွအစ အင္အားေတာင့္တင္း ခိုင္မာခဲ့ပါသည္။
၁၆ ရာစုႏွစ္ တပင္ေရႊထီးႏွင့္ ဘုရင့္ေနာင္ မင္းတရားႀကီးလက္ထက္တြင္ အင္အားႀကီးဒုတိယ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ျပန္သည္။ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး၏သားေတာ္ နႏၵဘုရင္ လက္ထက္၌မူ ကာကြယ္ေရး အင္အား က်ဆင္းၿပီး တုိင္းျပည္ၿပိဳကဲြသြားခဲ့ျပန္ရာ ဘုရင့္ေနာင္၏ သားေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္သည့္ ေညာင္ရမ္းမင္း လက္ထက္၌ ႏိုင္ငံကို ျပန္လည္စည္း႐ံုးတည္ေဆာက္ခဲ့ရျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေညာင္ရမ္းမင္းအလြန္ မင္းဆက္မ်ား လက္ထက္၌ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမင္းမ်ား၏ အရည္အခ်င္း မျပည့္ဝမႈေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ ယိမ္းယိုင္ၿပိဳကဲြ လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ ရျပန္သည္။
ယိမ္းယိုင္ၿပိဳကဲြေနေသာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ျပန္လည္ စုစည္းရန္အတြက္ မုဆိုးဖိုရြာမွ ဦးေအာင္ေဇယ် ဦးေဆာင္ၿပီး ေရႊဘိုကိုအေျချပဳကာ လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အားစုေဆာင္း၍ ႏိုင္ငံကို တစုတစည္း တည္းျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ အေလာင္းမင္းတရား နန္းသက္ရွစ္ႏွစ္ကာလ ေအဒီ ၁၇၅၂-၁၇၆ဝ အတြင္း ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျပန္လည္စုစည္း ကာ အင္အားႀကီးတတိယႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ထူေထာင္ ႏိုင္ခဲ့ သည္။ ယေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးသည္ ေရႊဘိုမွ အေလာင္းမင္းတရား ဦးေအာင္ေဇယ်က ေအာက္ ျမန္မာ ျပည္မွ ဒဂံုၿမိဳ႕ေလးကို ရန္အေပါင္းကုန္စင္ရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အျဖစ္ သတ္မွတ္တည္ေထာင္ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း၊ ကိုယ့္အရွင္ သခင္ျဖင့္ လြတ္လပ္စြာေနထုိင္လာခဲ့ေသာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို နယ္ခ်ဲ႕ၿဗိတိသွ်တုိ႔က က်ဴးေက်ာ္စစ္သံုးႀကိမ္ ဆင္ႏႊဲ၍ တုိက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့ၾကသည္။ နယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ လက္နက္အင္အား၊ နည္းပရိယာယ္စြမ္းပကားအား ေကာင္းမႈ၊ ျမန္မာတို႔၏လက္နက္အင္အား၊ စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈ စြမ္းပကား အားနည္းမႈတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး သူ႔ကြၽန္ဘဝသို႔ က်ေရာက္ခဲ့ရသည္မွာ သင္ခန္းစာ ယူဖြယ္ ျဖစ္သည္။ သူ႔ကြၽန္ဘဝတြင္မေနလိုသူ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာမ်ားက ၁ဝ ႏွစ္တိုင္တိုင္ နယ္ခ်ဲ႕ကို တြန္းလွန္ ခဲ့ရာ မေအာင္ျမင္ဘဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ၾကာ အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည္။
သူ႔ကြၽန္ဘဝ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ေနခဲ့ရသည့္ ကာလအတြင္း လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံ။ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း ႏုိင္ငံ။ ကိုယ့္အရွင္ကိုယ့္သခင္ႏိုင္ငံ။ လံုးဝလြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏိုင္ငံ။ တစည္းတလံုးတည္း တည္ရွိေသာႏုိင္ငံအျဖစ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေအာင္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ပံုသဏၭာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးရရွိေအာင္ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ရေသာ္လည္း ရရွိထားေသာ လြတ္လပ္ေရး ဆံုး႐ႈံးပံုမွာ တစ္ခဏအတြင္းျဖစ္၍ ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။
ဆိုခ်င္သည္မွာ ႏုိင္ငံ၏လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေစေရးတြင္ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးသည္ အေရးႀကီးသလုိ အင္အား ေတာင့္တင္းခုိင္မာေသာ တပ္မေတာ္တစ္ရပ္ရွိေရးသည္ လည္း မျဖစ္မေနလိုအပ္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္မ်ား အားနည္းပါက လြတ္လပ္ေရးျမန္ျမန္ ဆံုး႐ႈံး ႏုိင္သည္။ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလတြင္ လည္း ေကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရး ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္မႈ ကာလတြင္ လည္းေကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးအဓြန္႔ရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲ ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေသာ ကာလတြင္ လည္းေကာင္း စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးႏွင့္ အင္အားေတာင့္တင္းေသာ တပ္မေတာ္ရွိေရးတုိ႔သည္ အေရးအႀကီးဆံုး အဓိကက်သည့္ အခန္းက႑မွ ပါဝင္ေနသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးမရမီကာလ၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစကာလ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ကာလမ်ားကို ျပန္ေျပာင္းၾကည့္လွ်င္ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရးရရွိေအာင္ စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈကို ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေဆာက္ခဲ့ရၿပီး တပ္မေတာ္သည္ ရရွိခဲ့ေသာ လြတ္လပ္ေရးကို သက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္း ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရသည္။ ဆက္လက္၍ လြတ္လပ္ေရး အဓြန္႔ရွည္တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲေစရန္ အတြက္လည္း မ်က္ေမွာက္ ကာလအထိတိုင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုး ညီၫြတ္ေရး၊ တပ္မေတာ္ အင္အား ေတာင့္တင္းခိုင္မာေရးတို႔ကို မျဖစ္မေနေဆာင္ရြက္ၾကရ သည္။
ရရွိၿပီးေသာ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကို အထိပါးမခံရေရးဟုဆုိရာ၌ ျပည္တြင္းစည္းလံုး ညီၫြတ္မႈ အားေကာင္းေနဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။ တစ္တုိင္း တစ္ျပည္လံုး စည္းစည္းလံုးလံုးညီညီၫြတ္ၫြတ္ျဖင့္ အတူ တကြလက္တဲြ၍ အၿမဲထာဝရခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ လက္တဲြကာ ေနထုိင္သြားၾကမည္ဆုိပါလွ်င္ အတြင္းရန္ဟူ၍ ရွိေတာ့ မည္ မဟုတ္ေခ်။ ႏိုင္ငံသားမ်ား အၿမဲထာဝရေအးခ်မ္း သာယာစြာျဖင့္ ရပ္တည္ေနထုိင္ႏိုင္ၾကသည္။ အျပင္ရန္ ဟူသည္ အတြင္း၌ ညီၫြတ္မႈ ပ်က္ျပားမွသာလွ်င္ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျပည္ပရန္ ကာကြယ္ေရး အတြက္ လည္း ႀကိဳတင္ေျမာ္ေတြး ျပင္ဆင္ထားရသည္။
ယေန႔ကမၻာ့ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ ျပည္တြင္းစည္းလံုးညီၫြတ္မႈ အားနည္းေသာႏုိင္ငံမ်ားသည္ ျပည္ပအႏၲရာယ္ကို ဖိတ္ေခၚသကဲ့သို႔ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ တုိင္း တစ္ပါး၏ က်ဴးေက်ာ္စြက္ဖက္မႈကို ရင္ဆုိင္ၾကရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တိုင္းရင္းသားအမ်ဳိးအႏြယ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ စုေပါင္းေနထုိုင္ေသာ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။ အျခားႏိုင္ငံမ်ား၌လည္း အမ်ဳိးအႏြယ္ေပါင္း မ်ားစြာ မွီတင္းေနထုိင္ၾကသည္။ အမ်ဳိး အႏြယ္မ်ားအားလံုး တို႔သည္ ထိုႏိုင္ငံ၏ တစ္မိုးေအာက္ထဲတြင္ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကေသာအခါ အယူအဆ ကဲြျပားေသာ္လည္း ငါ့ႏုိင္ငံေတာ္၊ ငါ့ႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူကာ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ၾက သည္။ ထိုႏိုင္ငံသည္ ဖံြ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ၿပီး ေအးခ်မ္းသာယာစြာေနထုိင္ႏိုင္ၾကသည္။ ေအးအတူပူအမွ် အတူတကြ ေနထုိင္မည္ဆိုသည့္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ရွိေသာေၾကာင့္ ထိုႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရး တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲေနျခင္း ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ ေအးအတူပူအမွ် အတူတကြေနထိုင္ ၾကမည္ဆုိသည့္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ပ်က္သုဥ္း သြားမည္၊ အားနည္း သြားမည္ဆုိလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာၿပိဳကဲြၿပီး ထိုႏိုင္ငံအင္အားခ်ည့္နဲ႔ သြားလိမ့္မည္။ ထုိအခါ သူတစ္ပါးက်ဴးေက်ာ္ ေစာ္ကားျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္းစစ္ခင္းျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားကာ ေနာက္ ဆံုးတြင္ တိုင္းျပည္ၿပိဳကဲြပ်က္စီး၍ လြတ္လပ္ေရး ျပန္လည္ဆံုး႐ႈံးမည့္အေျခအေနသို႔ပင္ ေရာက္ရွိႏုိင္ သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အျခားအိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ခဲ့သည္မွာ အမွန္ ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ေခတ္ေနာက္က် က်န္ခဲ့ျခင္း သည္ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ျပည္တြင္း ပဋိပကၡမ်ား ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကို ေမ့ေပ်ာက္၍ မရႏုိင္ သည့္ သင္ခန္းစာမ်ားအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရး၊ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဖာ္ေဆာင္ေနရသည္။
ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခုလံုးတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ ရြက္ၾကေသာေၾကာင့္ ယခုအခါ အေျခအေနေကာင္းမ်ား ရရွိလာခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းပဋိပကၡမ်ား ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္း သြားေစရန္ ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနၾက သည္။ ''သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ''ဟူသည့္ ညီၫြတ္သူ တို႔၏အက်င့္သည္ ခ်မ္းသာသုခကို ရရွိေစသည္ဆိုေသာ တရားေတာ္လာအတိုင္း တုိင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီၫြတ္မႈခုိင္မာအားေကာင္းမွသာ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူအားလံုး ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းရွင္းၿပီး ေအးခ်မ္း သာယာလံုၿခံဳမႈကို ရရွိေစႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရရွိထားေသာ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ အဓြန္႔ရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေစရန္အတြက္ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရး အေလးထားေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ေပၚထြန္းေသာအခါ ႏုိင္ငံေတာ္ တံဆိပ္(အေပၚပုံ)တြင္''သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ''ဟူေသာ စာသားထည့္သြင္းထားျခင္းသည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ညီၫြတ္ေရးမွာ အေရးႀကီးပုံကို ေဖာ္ၫႊန္းထား ျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လြတ္လပ္ေရးကို တုိင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ား စည္းလံုးညီၫြတ္စြာျဖင့္ အတူလက္တဲြၿပီး အရ ယူေပးခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္မႈမ်ားကို တပ္မေတာ္က အမိေျမမွ ေမာင္းထုတ္ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ေက်ာ္ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ ျပည္တြင္းပဋိပကၡမ်ားသည္ လြတ္လပ္ ေရးမရမီ၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ ေပၚေပါက္လာ သည့္ အယူအဆကဲြ၊ ဝါဒကဲြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကဲြမ်ားေၾကာင့္ ဆုိးက်ဳိးမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည္။ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ ပ်က္ျပားလွ်င္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဆံုး႐ႈံးႏိုင္သည္ကို သတိခ်ပ္ သင့္သည္။ တစ္မိုးေအာက္တြင္ အတူေနသည့္ တုိင္းရင္းသားညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားျဖစ္သည္ကုိ မေမ့သင့္ေခ်။
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ လူဦးေရ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံအက်ယ္အဝန္းအရေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံဖံြ႕ၿဖိဳးမႈအရေသာ္လည္းေကာင္း အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကြာျခားသည္ကို သတိျပဳ သင့္သည္။ မဖံြ႕ၿဖိဳးေသးေသာႏိုင္ငံငယ္ တစ္ႏိုင္ငံ အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာၿပိဳကဲြေနလွ်င္ မည္သို႔ျဖစ္မည္ကို တိုင္းရင္းသား ျပည္သူအားလံုး သိရွိထားရမည္ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ဘိုးေဘးမ်ား အင္အားစုစည္းမႈ၊ စည္းလံုး ညီၫြတ္ မႈေၾကာင့္ တစုတစည္းတည္းျဖစ္တည္ ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး မည္မွ်အားေကာင္းခဲ့သည္ကိုလည္း မေမ့သင့္ေပ။ မိမိတို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး အင္အားခ်ည့္နဲ႔သြား ေသာေၾကာင့္ အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာျဖစ္ခဲ့ရသည္ ကိုလည္း သင္ခန္းစာယူသင့္သည္။
အထူးသျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကြၽန္ဘဝသို႔ က်ေရာက္ ခဲ့ရသည္ကို တိုင္းရင္းသားျပည္သူအားလံုး လက္မခံ ခဲ့ၾကေခ်။ လြတ္လပ္သည့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ႏုိင္ငံအျဖစ္သို႔ ျပန္လည္ရရွိေအာင္ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူအားလံုးတို႔ပင္ အတူတကြလက္တဲြၿပီး ခက္ခက္ ခဲခဲ အရယူေပးခဲ့ၾကသည္။ ရရွိထားေသာလြတ္လပ္ေရး ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးေနသည္ကိုလည္း သိရွိ ထားရမည္။
မွတ္မွတ္ရရဆုိရလွ်င္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း တြင္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကဲြမည့္အႏၲရာယ္ကို ေလးႀကိမ္တုိင္တိုင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ေပၚေပါက္လာသည့္ လက္နက္စဲြကိုင္တိုက္ခိုက္မႈ ပထမအႏၲရာယ္ေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား လြတ္လပ္ေရး၏အရသာကို မခံစားရဘဲ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ကို ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ အာဏာရႏိုင္ငံေရးပါတီအတြင္းမွ အကဲြအၿပဲမ်ားသည္ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡအထိ ဦးတည္ လာေသာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ မၿပိဳကဲြေစရန္ ဒုတိယအႀကိမ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရျပန္သည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးမွ ခဲြထြက္မည့္ အႏၲရာယ္ ေပၚေပါက္လာေသာေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို တတိယအႀကိမ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရျပန္သည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ တုိင္းျပည္ပ်က္လုခမန္း ျဖစ္ၿပီး တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား၏ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္လံုၿခံဳမႈ၊ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လံုၿခံဳမႈအတြက္သာမက ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ထိပါးမႈတုိ႔တြင္ပါ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာအေျခအေနမ်ား ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ တပ္မေတာ္က စတုတၴအႀကိမ္ ႏိုင္ငံကိုထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရျပန္သည္။ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ေပါက္ဖြားလာသည့္ ဆိုးေမြမ်ားေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ ကာလတြင္လည္း ျပည္တြင္းပဋိပကၡမ်ား အၿပီးတိုင္ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေစရန္ ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနၾကရသည္။
ယင္းျဖစ္စဥ္မ်ားအားလံုးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား အသက္တမွ်တန္ဖိုးထား သည့္ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲေရးအတြက္ သတိခ်ပ္သင့္သည့္၊ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္သင့္သည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးထာဝရတည္တံ့ခုိင္ၿမဲေစရန္ တုိင္းရင္း သားျပည္သူအားလံုးက ညီညီၫြတ္ၫြတ္ စည္းစည္း လံုးလံုး အတူတကြ လက္တဲြေနထိုင္သြားၾကရမည္ျဖစ္ ပါသည္။ ။
စိၾတ
Credit; MOI မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Write comments