မွတ္စုေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ေကာင္

(တစ္)
သူသည္… မွတ္စုမ်ားျဖစ္၏။
(ႏွစ္)
– လူသည္ စဥ္းစားမဆင္ျခင္ဘဲ ဆင္ျခင္၍ စဥ္းစားေလ့ရွိၾကသည္။
– စဥ္းစားတာေလာက္ကေတာ့  ဆင္ျခင္ဖို႔မေကာင္း။
– ငါ ေဖာက္ျပန္သူမဟုတ္ေၾကာင္း ရာဇဝင္က သက္ေသခံဖို႔ ငါေစာင့္ေန မယ္။
– သည္ဟာေတာင္မွပဲ သူ သည္..ဟု ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ေရးခဲ့။
– မႏၲေလးက ရန္ကုန္သြားမယ့္ လူနဲ႔ မႏၲေလးက ျမစ္ႀကီးနားသြား မယ့္ လူ၊ ရထားတစ္စီးတည္း အတူစီး ၾကဆိုေနပါလား။
– တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ပန္းပြင့္က ေလးေတြခ်စ္ရတဲ့ အလုပ္ဟာ ေပ်ာ္ ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္ မခင္ဦး။
– ” က်ဳပ္ကို စစ္သားတစ္ေယာက္ ကထက္လြဲၿပီး၊ မာရီဘယ္လုိမ်ား သေဘာထား ထင္ျမင္မိပါသလဲ” အေမးကို “နည္းနည္းမျမန္လြန္းဘူးလား..ထြန္းေဝ”
(ဒါ..ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ ရည္းစားစကား)
– လမ္းေဘးက “စက္ဘီးအထူး ကုေဆး႐ုံ” စက္ဘီးေလးဖ်ားေနခဲ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့လကလည္း  “စက္ဘီးအ႐ိုုးက်ဳိးအထူးကုေဆး႐ုံ” မွာ ေက်ာ႐ိုးကို ဂေဟေဆာ္ရေသး။
ခ်စ္တဲ့သူ “ပန္းေတြနဲ႔ေဝေလ” ကေတာ့ သားဖြားမီးယပ္ အထူးကုမွာ သားအိမ္ျခစ္ပစ္ရတယ္။
– မအားဘူး။ စိတ္ခ်ရတဲ့ လူႀကဳံေကာင္းေကာင္းရိွရင္ “အဆဲ” ပါး လိုက္မယ္။
– စိတ္ မီး႐ႈိ႕ပစ္။
– အဖမ္းခံဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဘယ္ၾကြက္မ်ား ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ဝင္ဖူးလို႔လဲ။
– ဂႏၳဝင္ပင္လယ္မွာ ေရငုပ္ၿပိဳင္ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစား။
– အမယ္ အမယ္ သူ႔တိုက္ၾကက္က၊ ေျမေခြးေတာင္ ႏိုင္ေအာင္ခြပ္ႏိုင္တယ္္ဆိုပဲ။ ၾကြားလုံး ၾကြားလုံး။
– ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ သူမလက္ကိုကိုုင္ထားရသည္မွာ ဖားျပဳပ္တစ္ေကာင္ကိုင္ထားရသလို ထင္ေနမိ။ သူမလက္ကို လႊတ္ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္လွသည္။
သည္အထဲ သူမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚလိုက္ေသးသည္။ ေမာင္တဲ့။
– ေဝဖန္ေရးသမားေတြေျပာတာဂ႐ုစိုက္မေနနဲ႔။ ေဝဖန္ေရးသမား ကို ေၾကး႐ုပ္ထုၿပီး ဂုဏ္ျပဳတယ္လို႔ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။
(သုံး)
မွတ္စုမ်ားသည္ သူ..ျဖစ္၏။
(ေလး)
– သူသည္ အဝတ္ကို မီးေလာင္ မခံဘဲ မီးကို “ပိုက္” ႏိုင္သေလာ။
– သူသည္ ပိုးဟပ္ႀကိဳက္စကၠဴေပၚမွ စာလုံးမ်ားကို အာဂုံေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း သူ၏ ထုံထိုင္းမႈကို ျမႇင့္တင္လ်က္ရွိ၏။
– ျပင္သစ္အမ်ဳိးသားေတြက “ေဂၚဖီထုပ္ကေလး”
အာရပ္ေတြက “သခြားသီးေလး”
ဖင္လန္က “ရြက္ႏုကေလး”
ပိုလန္က “ဘီစကြတ္ေလး”
ၾသစႀတီးယား-ဗီယင္နာက “ခ႐ုေလး”
ယူဂိုစလားဗီးယားက “ကြၽႏု္ပ္၏ ျမက္ပင္”
ဂ်ာမနီက “တနဂၤေႏြနံနက္ခင္း ေခါင္းေလာင္းသံ”
ဂရိက ” ၾကက္သြန္ျဖဴကေလး”
အေမရိကန္လူ႐ိုင္းက “တိမ္ျဖဴ”
ဂ်ပန္က “ေရညိႇေလး”
တ႐ုတ္က “မုန္ညင္းေလး”
တိဗက္က ” ႏူးညံ႔တဲ့ ဝက္ကေလး” တဲ့။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို တင္စားေခၚၾကတာ..ေခၚၾကတာ။
ရွင္ဟာ တံေတြးကို အေဝးႀကီး ေရာက္ေအာင္ ေထြးႏိုင္႐ုံနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ သူ သိပ္အရပ္ရွည္လွၿပီထင္ေနတဲ့ လူပုတစ္ေယာက္ပဲ။
ဘုရားသခင္ဆိုတာ ခြန္အား ဗလတစ္ခုမဟုတ္ဘူး။ ၾကင္နာတတ္ တဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုသာ။
ဓာတုေဗဒဆိုင္ရာ ေမာ္လီက်ဴး ေတြလိုပဲ မင္းတို႔ကြာ ၾကယ္တာရာ ေလးဘာေလးနဲ႔။
လူႀကီးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား
ခင္ဗ်ားတို႔ ေမးခြန္းေခတၱနား ေပးၾကပါ။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗုံတစ္လုံး မဟုတ္ဘူး။
ေလ..ေလဟာ မတိုက္တဲ့အခါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ။
ကမၻာႀကီးကို ဂ႐ုမစိုက္သ လိုေနဖို႔ ေငြ၁၅က်ပ္ေတာ့ လိုမယ္။
(ဘီအီးတစ္လုံး ၁၅က်ပ္ေခတ္ က အေတြး)
အားလုံးရဲ႕ အရယ္ထဲမွာ တူညီ တဲ့ ဘာသာစကားေတြရွိႏိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ အားလုံးရဲ႕ အၿပဳံးထဲ မွာေတာ့
ပါးစပ္ထဲ ဗီသိုဗင္ထည့္ေဟာင္ တဲ့ေခြး
ပိတ္စအနီေရာင္မွာ ဘူးသီး ငါးေပါင္းေၾကာ္လိုလို
ေျမႀကီးေပၚ ၾကက္ယက္ထား သလိုလို သူတို႔စာလုံးေတြက။
(ငါး)
သူသည္ ” သူ” ျဖစ္ၿပီး
မွတ္စုမ်ားသည္ “မွတ္စုမ်ား” သာျဖစ္၏..ဟု
(ေျခာက္)
မွန္သည္ “ျဖစ္၏..ဟု” ျပႆနာမေသးလွ။ သူသည္ မွတ္စုမ်ားအေၾကာင္းမေတြးခ်င္ေတာ့၍ “ေလယာဥ္ပ်ံ” အေၾကာင္း ေတြး ၏။ ေလယာဥ္ ပ်ံကို စက္မႏႈိးမီတြင္ အခ်က္ေပါင္း ၃၃ခ်က္ကို ပထမစစ္ေဆးရမည္။ ဘက္ထရီဗို႔အား၊ ကာဗြန္အပူ၊ ပန္ကာအေနအထားစသည္ စ သည္၃၃ခ်က္ျပည့္သည္အထိ။ ေလ ယာဥ္ပ်ံပ်က္က်ၿပီး ေသႏိုင္တဲ့ နည္း ကိုလည္း သူစဥ္းစားမည္။ ရာသီဥတု ေၾကာင့္၊ စက္ပ်က္လို႔၊ အဆင္းမေတာ္ လို႔၊ စစ္ေဆးစဥ္က အခ်က္ေပါင္း ၃၃ ခ်က္မွာ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္လိုသြားလို႔ ခု သူသည္ အေတာင္ပံ မ ပါေသာ ေလ ယာဥ္ကို ႏိႈးဖို႔ ခလုတ္ဖြင့္လိုက္ၿပီးမွ သူ႔စက္ဘီးစုတ္ကေလး ဘီးေပါက္ေနတာ မဖာရေသးေၾကာင္း သတိရသြားသည္။ အေဟာင္းအျမင္း ပစၥည္းစုသူ သန္းၾကြယ္သူေဌးႀကီး “ေရမြန္ဒန္ကန္” က သူ႔ကို မနာလိုဝန္တိုျဖစ္လ်က္ရွိသည္။
ေရမြန္ဒန္ကန္မွာ သူ႔လို စက္ ဘီးစုတ္မရွိ။
ကုိၿငိမ္း(မႏၲေလး)
Credit; Popular မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

(မွတ္ခ်က္ - စာေရးဆရာမ်ား၏ အေရးအသားႏွင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားေသာပံုမ်ား ေျပာင္းလဲသြားပါက စာဖတ္သူတို႔ ခံစားမႈရသေလ်ာ့နည္းသြားမည္စိုး၍ Asian Fame Media Group မွထုတ္ေဝေသာ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ပါေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအတိုင္း ကူးယူေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္၏ ေအာင္ျမင္ေနမႈကို နင္း၍ ေအာင္ပြဲခံလိုျခင္းမဟုတ္ပါေၾကာင္းကို စာေရးဆရာမ်ား၊ Asian Fame Media ကုမၸဏီမွတာဝန္႐ွိသူမ်ားႏွင့္ အယ္ဒီတာမ်ားကို ႐ိုေသစြာအသိေပးအပ္ပါသည္။)