“မ်က္ကြယ္တန္ဖိုး”

ညီမေလးေရ...
တို႔ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္။ လာမယ္ လာမယ္နဲ႔ စိတ္ကူးသာရွိၿပီး အလုပ္ေတြ မအား တာနဲ႔ မေရာက္ျဖစ္ဘူးကြယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ အစ္ကိုႀကီး လာခဲ့ပါဦးမယ္။ ဒါနဲ႔ ဟိုတစ္ေန႔က အစ္ကုိႀကီးတို႔မိသားစု အမွတ္တရၾကည့္ရ ေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ညီမေလး ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ဓာတ္ပံုကို အစ္ကိုႀကီးတို႔ တစ္မိသားစုလံုး လက္ခံရရွိပါတယ္။ ညီမေလးကို... ကိုယ့္ညီမမို႔လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္... ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္က အလွ ထက္ အခုဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အရြယ္က ပိုလွလာတယ္... ညီမေလး။
ဒါေပမဲ့... ညီမေလးေရ။ ဆရာႀကီးလုပ္တယ္ လို႔လည္း မထင္ေစခ်င္ဘူး။ ေျပာရဦးမယ္ကြဲ႕။
ပန္းခင္းဆိုတာ နဂိုကတည္းက အလွဂုဏ္ရွိၿပီး သားေလ။ အဲဒီလိုပဲ၊ ပန္းခ်ီဆိုတာလည္း ဆြဲကတည္းက အျမင္လွဖို႔ပဲ ရည္စူးတာေပါ့ကြယ္။ ေျပာရရင္ ညီမေလး ေရ၊ မိန္းမလွဆိုတာဟာ ပန္းတစ္ခင္း၊ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ပါပဲ။
သူ လွေအာင္ ျပင္ဆင္ရတာေပါ့။ ျပဳျပင္ရတာ ေပါ့။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ညီမေလး။ အင္း... ဘယ္သူက ျပင္ရမွာလဲ။ တျခား ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲကြယ္။ မိမိကုိယ္တိုင္ေပါ့။
မိမိရဲ႕႐ုပ္ခႏၶာက ပန္းတစ္ခင္း၊ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ဆိုရင္ စိတ္၊ စိတ္တသိက္၊ ၀ိညာဥ္က ဥယ်ာဥ္မွဴး၊ ပန္းခ်ီဆရာေပါ့ကြယ္။
မိမိရဲ႕႐ုပ္ခႏ္ၶာလွပဖို႔ မိမိရဲ႕ ေစတသိက္၊ ၀ိညာဥ္ က ဖန္တီးပံုေဖာ္အလွဆင္တတ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ျခယ္မႈန္းရာ အေပၚမွာ ႐ုပ္ခႏ္ၶာက လိုက္ရတာပါပဲ။ လူငယ္ဘာသာ ဘာ၀ လြတ္လပ္ေနမွဆိုရင္ (အားနာပါတယ္ ညီမေလး) လြတ္ၿပီး လပ္ေနပါလိမ့္မယ္။
အခုလည္း ညီမေလး ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ညီမေလးရဲ႕ဓာတ္ပံုထဲက ညီမေလးရဲ႕ ၀တ္စားပံုဟာ လြတ္ၿပီးလပ္ေနတယ္ကြဲ႕။ ဒါေလးမ်ား အစ္ကုိႀကီးရယ္ အျပစ္ရွာလို႔ လို႔ထင္ခဲ့ရင္ မွားသြားလိမ့္မယ္ ညီမေလး။
အ၀တ္အစားဆိုတာဟာလည္း လူ႔သမိုင္း ေၾကာင္းရဲ႕ ျပယုဂ္ပါပဲ။ အရမ္းေ၀းလြန္းတာေတြ ေျပာေန ရင္ ငါ့ညီမေလး နား႐ႈပ္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အနီးစပ္ဆံုးေလးေတြပဲ ေျပာျပေတာ့ မယ္ေနာ္။
ညီမေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကေနၿပီးေတာ့ ဦးဦး၊ ေဒၚေဒၚ ဆိုၿပီး တေလးတစား ေခၚေနတဲ့ လူႀကီး ႏွစ္ဦးၾကည့္ဖို႔ ပုိ႔ေပးလိုက္တဲ့ ဓာတ္ပံုေတြက ယဥ္ယဥ္ ေက်းေက်း လံုလံုၿခဳံၿခဳံဆိုရင္ ပုိမေကာင္းေပဘူးလား။
အခုေရာ ညီမေလးက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ၊ အစ္ကုိ ႀကီးကုိ ညီမေလးေမးလာခဲ့ရင္ အထက္မွာေျပာခဲ့သလို လြတ္ၿပီးလပ္ေနပါတယ္လို႔ပဲ အားနာနာနဲ႔ အစ္ကိုႀကီး ေျပာပါရေစ။
ျမန္မာမုိ႔လို႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ၀တ္ၾကရၿပီ ေဟ့ ဆိုရင္ ရင္ဖံုးအက်ႌနဲ႔ ထိုင္မသိမ္းထဘီကို ၀တ္မွ ျဖစ္မယ္လို႔ အစ္ကုိႀကီး မေျပာလိုပါဘူး ညီမေလး။
ကုိယ့္ထက္ အသက္၊ ဂုဏ္ရွိန္ႀကီးၾကတဲ့ လူႀကီး သူမေတြ... အစ္ကုိႀကီးနဲ႔ သက္တူရြယ္တူ စတဲ့သူေတြက ညီမေလးကိုျမင္တဲ့ အခါ ““ေၾသာ္ သိပ္က်က္သေရရွိတဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးေလးပါလား”” လို႔ ႏႈတ္က မေျပာေပ မယ့္ ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းသြားေစမယ့္ ယဥ္ေက်းတဲ့အလွ မ်ဳိး ရွိဖို႔ကို အစ္ကုိႀကီး ေျပာတာပါ။
အခုလို စကတ္တုိနဲ႔ လည္ဟိုက္ဘေလာက္(စ္) ကေလးနဲ႔ ၀တ္ထားတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ အစ္ကုိႀကီး ေမးလာခဲ့ရင္ ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး ညီမေလး။ ဒါေပမဲ့ အဂါရ၀ ဆိုတဲ့ အကုသုိလ္ ျဖစ္တတ္တယ္ကြဲ႕။
အဂါရ၀ဆုိတာ မေၾကာက္တတ္လို႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးလို႔ မထင္ပါနဲ႔ ညီမေလး။
အစ္ကုိႀကီး အခုေျပာေနတာဟာ တမင္ သက္သက္ ၿဖဲေျခာက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ညီမေလး။ ပုရြက္ဆိပ္ကုိက္တာဟာလည္း သတိမမူမိရင္ အဆိပ္သင့္တတ္တယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္ တာပါ။
အဂါရ၀ ဆိုတာကုိေတာ့ ညီမေလးသိမွာပါ။ ျမန္မာ-ပါဠိ အဘိဓာန္မွာေတာ့ ““အဂါရ၀ ကရဏ (န) အ႐ိုအေသ မျပဳျခင္း”” လို႔ ျပန္ဆိုပါတယ္ ညီမေလး။
ဆုိရရင္ေတာ့ ညီမေလးရယ္...၊ ကိုယ့္ထက္ အသက္၊ ဂုဏ္ရွိန္၊ တစ္ရက္၊ တစ္မနက္ ႀကီးျမတ္သူေတြကို အ႐ိုအေသျပဳဖို႔ စိတ္၊ စိတ္တသိက္နဲ႔ ေလးစားမႈရွိဖို႔ သတိမမူမိဘူးဆိုရင္ အကုသုိလ္ျဖစ္တယ္ကြဲ႕။
ငရဲကိုေရာက္မွ အကုသိုလ္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး ေနာ္။ ညီမေလးက အခုမွ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ။ ေနာင္အသက္ႀကီးလာလို႔ ရာထူး၊ ဂုဏ္ရွိန္ေတြနဲ႔ ေအာက္ လက္ငယ္သားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ရၿပီဆိုပါေတာ့။ အဲဒီအခါ ညီမေလးကို သူတို႔က ႐ိုေသသမႈအားနည္းၾကတယ္ ဆိုၾက ပါစို႔။
အဲဒါဟာ ကိုယ္ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ အဂါရ၀ အကုသုိလ္ ေၾကာင့္ ကုိယ့္ဆီမွာျပန္လာၿပီး အက်ဳိးေပးတာပါ။
ဘာသာေရးနဲ႔ ႏွီးႏြယ္ၿပီး ေျပာဆိုၿခိမ္းေျခာက္ တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ညီမေလး။ ဘယ္လုိမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ ညီမေလး။ အရာရာတိုင္းမွာ ပဲ့တင္ျပန္ျခင္းရဲ႕ အက်ဳိး သက္ေရာက္မႈကို ေထာက္ျပ႐ံု ေလာက္ပါပဲ။
ညီမေလး နားလည္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ အစ္ကုိႀကီး ယံုၾကည္ပါတယ္။ ညီမေလးေရ...
မိဘဘိုးဘြားေတြက ညီမေလးကို စိန္တစ္ပြင့္ေပး ခဲ့တယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ အခု ညီမေလးေရွ႕မွာ စိန္ထက္ပိုလွတဲ့ ဖန္စီအလွပစၥည္း ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။
ညီမေလးကို တစ္ခုယူပါဆိုရင္ ဘယ္ဟာကုိ ယူမယ္လို႔ ညီမေလး စိတ္ကူးသလဲ။
ညီမေလး ဘိုးဘြားေတြေပးခဲ့တဲ့ စိန္က ေခတ္ေတာ့ မမီေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးႀကီးတယ္။ ဖန္စီေလးေတြ ကေတာ့ လွတာေပါ့ ညီမေလးရယ္... ေခတ္လည္း မိတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါ... ညီမေလး။
ကဲ... ဒီေလာက္ပဲေနာ္။
ညီမေလး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၿပီး အမ်ဳိးဘာသာကိုေစာင့္ေရွာက္ ႏိုင္သူျဖစ္ပါေစ။
ဘုန္းစင္ၾကယ္
Eternal Light Magazine
Feb 2012

(မွတ္ခ်က္ - စာေရးသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ အသံုးျပဳပါသည္။)