အေလာင္းမင္းတရားသည္ ေလာကဓမၼစကားအရာ ကြၽမ္းက်င္ၾကေသာ “ရွင္ယသ” မေထရ္ျမတ္ကို မဟာအတုလယသဓမၼရာဇဂု႐ုတံဆိပ္ေတာ္ကပ္လွဴ၍ သာသနာေတာ္ စည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ရန္ အပ္ႏွင္းသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ပြဲေက်ာင္းသံဃာမ်ားကိုႏွိမ္င္း၍ သာသနာေတာ္ အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္သည္။ ဆရာေတာ္မွာ အေလာင္းမင္းတရားႏွင့္ ျပည္တည္ ေထာင္ဖက္ အတုလဆရာေတာ္ဟူ၍ ထင္ရွားသည္။ သာသနာ စည္ပင္ ထြန္းကားရန္ ေဆာင္ရြက္ပံုမ်ားကို အမတ္ႀကီး မဟာဓမၼသႀကၤန္၏ သာသနာလကၤာရ စာတမ္းတြင္ အေသးစိတ္ေတြ႕ႏိုင္ပါ သည္။
ယခုေဖာ္ျပမည့္ အေၾကာင္းမ်ားမွာ အေလာင္းမင္းတရားလက္ထက္မတိုင္မီ ေညာင္ရမ္းေခတ္တြင္ ပြဲေက်ာင္းသံဃာမ်ား၏ အရွိန္အဝါရွိ ေနဆဲကာလက အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ေညာင္ရမ္းေခတ္ ေနာက္ဆံုးမင္းျဖစ္ေသာ ဟံသာဝတီေရာက္ မင္းလက္ထက္တြင္ ေရႊေစတီ ေဆးေရးေက်ာင္းေန ဥာဏသာဂရမည္ေသာ ရဟန္းကို နန္းေတာ္သို႔ မျပတ္ပင့္၍ အဝင္အထြက္မ်ားသည့္အတြက္ မင္းဧကရာဇ္မွဴးေတာ္ မတ္ေတာ္တို႔ႏွင့္ အကြၽမ္းတဝင္ရွိသည္။ ေသရည္ကိုမ်ားစြာေသာက္စား၍ မူးယစ္လာလွ်င္ ဟစ္ေၾကြး ေၾကာ္ျငာကခုန္သည္။ လူမွဴးမတ္ကဲ့သို႔ ျပဳမူသည္။ ဟံသာဝတီေရာက္မင္းက ရွင္ဥာဏသာဂရကို ဘြဲ႕တံဆိပ္မ်ား ဆက္ကပ္ရာ ဓမဟာဥာဏသာဂရကို မဟာဥာဏသာဂရ သဒၶမၼဂု႐ု၊ ” မဟာသမဏ မင္းပ်ံခ်ီ” ၊ “ေဗဒင္ပညာ ငါသာထိပ္မိုး အေခါင္စိုး”၊ “မင္းႀကီး ေက်ာ္ဟိုး မင္းေခါင္မိုး”၊ “ေခါင္မိုး ဆရာေတာ္”၊ “မဟာဇိနာဘိေသကအတုလစိေႏၲယ်ံ”၊ ေလာကေခါင္မိုး၊ “တန္ခိုးေတဇာ ေၾကညာသိမ္းယူ ဘုန္းၫြန္႔လူ” ဟူေသာ ဘြဲ႕မ်ားျဖစ္သည္။ ေရႊ ဦးထုပ္ ေရႊသကၤန္းလည္း ေပးေတာ္မူသည္။ အရက္မူးယစ္၍ နန္းေတာ္မွ ျပန္မၾကြႏိုင္လွ်င္ ေဝါႏွင့္ ပို႔သည့္အခါ ပို႔ရသည္။ ဆင္ႏွင့္ပို႔သည့္အခါ ပို႔ရသည္တို႔အေၾကာင္းကို အတြင္းဝန္ လက္ဝဲေနာ္ရထာစီရင္ေသာ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး အေရးေတာ္ပံုတြင္ေတြ႕ရေၾကာင္း ေလွ သင္းအတြင္းဝန္ မဟာေဇယ် သခၤယာက တဇၨတၴဒီပနီတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထန္းရည္ ခါးပင္ခ်၊ ခ်ဥ္ၿပံဳးၿပံဳးကို ရဟန္းႀကီးႀကိဳကဟူ၍ ယခုတိုင္ ေခၚေဆာင္ၾကေသာ ထံုးစံရွိေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပသည္။
ေနာက္အေၾကာင္းတစ္ခုမွာလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါသည္။ တစ္ခါတြင္ ကိုရင္တစ္ပါးသည္ ဘုရားသံထီးပ်က္တစ္ခုကို ကိုင္လ်က္ မင္းႀကီးထံလာေရာက္ၿပီး “ေနဝင္ပုထိုး အထြတ္က်ိဳး” ကို ထီးေတာ္တင္လိုသည့္အတြက္ လွဴဒါန္းရန္ အလွဴခံရာ မင္းႀကီးက လွဴလိုက္သည္။ ထိုကိုရင္သည္ အလွဴခံ၍ရ ေသာေငြျဖင့္ ထန္းရည္ဝယ္ေသာက္လိုက္သည္။ ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ ဖက္မ်ားက ေမးေသာအခါ “ေညာင္ပုထိုးအထြတ္က်ိဳး” ၏ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းျပသည္။ ထန္းရည္သည္ မနက္ အခ်ိန္အပင္ကခ်စတြင္ အျမႇဳပ္မ်ားအေပၚသို႔ တက္လာပံုမွာ ေစတီအထြတ္ကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ ေနဝင္ခ်ိန္တြင္ အျမႇဳပ္မ်ား ေသသြားသည္။ အထြတ္က်ိဳးက်သြားပံုႏွင့္တူသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ထန္းရည္ကို ေနဝင္ပုထိုးအထြတ္က်ိဳးဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထန္းရည္ဝယ္ ေသာက္ဖို႔ အလွဴခံသည္ကို မုသားလြတ္ေအာင္ တင္စားေျပာဆိုပံုမွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါသည္။
ဆက္စပ္ႏွီးႏႊယ္ မွတ္တမ္းတစ္ခုကိုလည္း ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ အင္းဝေခတ္တြင္ ထင္ရွားေသာ “ေပေလး ပင္ရွင္ေလးပါး” အပါအဝင္ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ဆိုလွ်င္ ေတာလား ေရးဖြဲ႕ေသာ စာဆိုအျဖစ္အမ်ား သိၾကသည္။ ငယ္စဥ္ကပင္ ဥာဏ္ရည္ထက္ျမက္၍ စာေပက်မ္းဂန္ တတ္ေျမာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခ်က္ရွိသည္။ တဇၨတၴဒီ ပနီတြင္ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ထူးျခားေသာ မွတ္ခ်က္တစ္ခုကို စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေတြ႕ရသည္။ ” ရွင္ဥတၱမေက်ာ္မွာ ရဟန္းသာမေဏတို႔ စာေပသင္လို၍ စာဝါေတာင္းလာလွ်င္ အရက္တစ္ပုလင္းႏွင့္ ၾကက္တစ္ခုပါမွ စာဝါေပးေၾကာင္းကိုလည္း စာေဟာင္းအမွတ္ အသားႏွင့္ ေျပာသည့္စကား ယခုတိုင္ရွိသည္” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ က်မ္းျပဳသူ ေလွသင္းအတြင္းဝန္သည္၊ မံုေရြးဆရာေတာ္ ၏ တပည့္ရင္းျဖစ္ၿပီး စာေပက်မ္းဂန္မ်ား ျပဳစုသည့္ ပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ မံုေရြးဆရာေတာ္အပါအဝင္ ထင္ရွားသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ေျပာဆို ခ်က္မ်ားကိုလည္း အေလးအနက္ မွတ္တမ္းတင္ထားေလ့ရွိသူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလွသင္းအတြင္းဝန္ မွတ္ တမ္းတင္ထားေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ဂ႐ုျပဳမွတ္သားဖြယ္၊ အသိအျမင္တိုးပြားဖြယ္အေၾကာင္းအရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)
Credit; Popular မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Write comments