ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေန႔တေန႔

ဒီေန႔ဟာျဖင့္ က်ဳပ္အဖို႔ ပ်င္း ရိဖြယ္ေကာင္းတဲ့ေန႔ တစ္ေန႔ပါပဲ။ က်ဳပ္အခန္းထဲမွာပဲရွိေနတယ္။ အျပင္ဘက္မွာ တန္ေဆာင္မုန္းလရဲ႕ေနေရာင္ ျခည္ထိုးက်ေနတယ္။ က်ဳပ္အခန္းထဲမွာ ေႏြးေနတယ္။ က်ဳပ္ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တန္ေဆာင္မုန္းလရဲ႕ ေနေရာင္ျခည္ကို ျမင္ေနရတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ထဲမွာ ဗာဒံပင္က အရြက္စိမ္းစိမ္းေတြ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ က်ဳပ္ေတာ့ ျဖင့္ ပ်င္းရိေနမိရဲ႕။
စားပြဲေပၚမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ရွိတယ္။ က်ဳပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္႐ႈခဲ့တဲ့ စာအုပ္ပါ။ အဲဒီစာအုပ္ကိုဖြင့္ၿပီးက်ဳပ္ဖတ္တယ္။ က်ဳပ္ဖတ္ၿပီးသား ေတြပဲ။ ဖတ္႐ႈရင္း ပ်င္းရိလာတာ ေၾကာင့္ စာအုပ္ကို စားပြဲေပၚ ပစ္ခ် ထားလိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ေႏြး ေနတာေၾကာင့္ ေနသာပါတယ္။ ဒီေန႔ ဘာေန႔လဲလို႔ ျပကၡဒိန္ကို ၾကည့္ မိတယ္။ ဒီေန႔ဟာ ဗုဒၶဟူးေန႔။ ဟုတ္ တယ္။ ဒီေန႔ဟာ ဗုဒၶဟူးေန႔။ က်ဳပ္ကလည္း ဗုဒၶဟူးသားပါ။ က်ဳပ္ေမြးရက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေန႔မွာ က်ဳပ္ဘယ္ႏွယ့္မွ မခံစားရဘူး။
ျပတင္းေပါက္ကေန ေႏြးေနတဲ့ ေလေတြ နည္းနည္းဝင္ေရာက္လာတယ္။ က်ဳပ္အခန္းထဲမွာပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ကေလးထိုင္ေနပါတယ္။ နံရံမွာ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံရွိတယ္။ က်ဳပ္လူငယ္ ဘဝက ႐ိုက္ကူးထားတ့ဲ ဓာတ္ပုံပါ။ ဓာတ္ပုံထဲမွာ က်ဳပ္ၿပဳံး ရယ္ေနတယ္။ ဓာတ္ပုံထဲမွာ က်ဳပ္ ၿပဳံးရယ္ေနေပမယ့္ ခုေတာ့ျဖင့္ က်ဳပ္မရယ္ႏိုင္တာ ၾကာပါၿပီ။ က်ဳပ္ျဖင့္ မရယ္ေမာခဲ့တာ လေတြၾကာခဲ့ေပါ့။ က်ဳပ္က မရယ္ ေမာႏိုင္ေပမယ့္ ရယ္ေမာေနတဲ့ လူေတြကို ျမင္ေနရရင္ေတာ့ သေဘာက်ပါတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ က်ဳပ္ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြရယ္ေနတာ ကို မျမင္ရတာလည္း သီတင္းႏွစ္ ပတ္ေလာက္ေတာင္ရွိၿပီလားပဲ။ က်ဳပ္ေျမးကေလးေရာက္လာရင္ေတာ့ က်ဳပ္နဲ႔စကားေျပာရင္း သူသေဘာ က်ရင္ တခစ္ခစ္ရယ္တယ္။ အခု သူက်ဳပ္ဆီမေရာက္လာတာလည္း ၾကာၿပီေလ။
ဒီေန႔ဟာျဖင့္ ပ်င္းရိဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။ က်ဳပ္မွာ ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီးတစ္ခ်ပ္ရွိ တယ္။ အဲဒီဓာတ္ျပား ေဟာင္းႀကီး ဒီေန႔ဖြင့္နားေထာင္ရင္ ေကာင္းလိမ့္ မလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ က်ဳပ္ပ်င္းတာေၾကာင့္ ဓာတ္ျပား ေဟာင္းႀကီးကို မဖြင့္ဘဲ က်ဳပ္ဘာသာ ထိုင္ေနတယ္။ က်ဳပ္စားပြဲေပၚမွာ မုန္႔ၾ<ြကပ္တစ္ထုပ္ရွိတယ္။ က်ဳပ္ဆာ ရင္စားဖို႔ ေပးထားၾကတာ။ က်ဳပ္က ဗိုက္ဆာရင္ မုန္႔ၾကြပ္ကို ေရနဲ႔စိမ္ၿပီး စားခ်င္စားပစ္လိုက္တာ။ က်ဳပ္က မုန္႔ၾ<ြကပ္ကို ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုက်ဳပ္ ဗိုက္မဆာဘူးေလ။ စားပြဲ ေပၚမွာ မုန္႔ၾကြပ္ထုပ္က ဒီအတိုင္း။ က်ဳပ္လည္းထိုင္ခုံမွာ ဒီအတိုင္း။ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းလရဲ႕ ေနျခည္ေႏြးေႏြး။ ဗာဒံရြက္ေတြက ေနေရာင္ျခည္ထဲမွာ စိမ္းစိမ္း။ က်ဳပ္အခန္းထဲမွာ တိတ္ဆိတ္မႈ။ က်ဳပ္အခန္းထဲကို အိမ္သားေတြ တစ္ေယာက္မွ ေရာက္မလာၾကဘူး။ သူတုိ႔က က်ဳပ္ဘာသာ တစ္ေယာက္ တည္းရွိေနတာကို က်ဳပ္က သေဘာက်တယ္လို႔ သူတို႔ ထင္မွတ္ထားၾကပုံပဲ။ သူတို႔ ထင္ မွတ္ထားတာလည္း မွန္ပါတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ျဖင့္ အခန္းထဲမွာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း။
ဒီေန႔ဟာ ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းတဲ့ေန႔တစ္ေန႔။ က်ဳပ္ အခန္းနံရံကို ဒီအတိုင္းစိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ က်ဳပ္အႀကိမ္ႀကိမ္စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ အခန္းနံရံပါ။ နံရံက ေဟာင္းျမင္းေနပါၿပီ။ နံရံက ေဆးေရာင္ေတြ ပ်က္ျပယ္ေနပါၿပီ။ ေဖ်ာ့ေတာ့ေမွးမွိန္ေနပါၿပီ။ ဒီနံရံ ေပၚမွာ ျပကၡဒိန္တစ္ခုနဲ႔ ဓာတ္ပုံ တစ္ပုံ။ က်ဳပ္စားပြဲေပၚမွာ သတင္း စာေတြရွိတယ္။ သတင္းစာ အေဟာင္းေတြပါ။ က်ဳပ္တစ္ခါတ ေလ သတင္းစာအေဟာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္တယ္။ က်ဳပ္မဖတ္ျဖစ္လိုက္ တဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြ၊ လမ္းနံပါတ္ေတြ၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ လိုက္ဖတ္ၾကည့္ေန မိတယ္။ ၿပီးရင္ သတင္းစာေဟာင္းကို စားပြဲေပၚမွာ ဒီအတိုင္းပစ္ထား လိုက္ရဲ႕။ အခန္းထဲမွာ ခုတင္ရွိတယ္။ ခုတင္ေအာက္မွာ ဆီးအိုးရွိတယ္။ ဆီးအိုးထဲမွာ က်ဳပ္သြားထားတဲ့ ဆီးေတြ။ ညေနေစာင္းရင္ေတာ့ အိမ္သားတစ္ေယာက္ က်ဳပ္အခန္းထဲကို ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ အခုေတာ့ျဖင့္ အခန္းထဲမွာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းရိလို႔။ ဒီေန႔ဟာျဖင့္ ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းတဲ့ေန႔ တစ္ေန႔။
ေနမ်ဳိး
(မွတ္ခ်က္ - စာေရးဆရာမ်ား၏ အေရးအသားႏွင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားေသာပံုမ်ား ေျပာင္းလဲသြားပါက စာဖတ္သူတို႔ ခံစားမႈရသေလ်ာ့နည္းသြားမည္စိုး၍ Asian Fame Media Group မွထုတ္ေဝေသာ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ပါေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအတိုင္း ကူးယူေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္၏ ေအာင္ျမင္ေနမႈကို နင္း၍ ေအာင္ပြဲခံလိုျခင္းမဟုတ္ပါေၾကာင္းကို စာေရးဆရာမ်ား၊ Asian Fame Media ကုမၸဏီမွတာဝန္႐ွိသူမ်ားႏွင့္ အယ္ဒီတာမ်ားကို ႐ိုေသစြာအသိေပးအပ္ပါသည္။)